شکیبایی

صبوری مهم ترین چیز است در حیات معنوی انسان. ای بسا كه انسان پس از كشت دانه باید منتظر بماند! در ابتدا همه تلاش ها بیهوده به نظر می رسد. به نظر چیزی اتفاق نخواهد افتاد. و آنگاه یك روز انتظار به پایان می رسد و واقعیت نمایان می شود- دانه می شكافد، از زمین سر می كشد، نهال می شود! اما به یاد داشته باش، آنگاه كه به ظاهر هیچ اتفاقی در شرف وقوع نبود، دانه در زیر خاك بی وقفه سرگرم كاری بود.

تو فقط باید ساكت باشی. ساكت بودن همه چیز است. سكوت به معنای حرف نزدن نیست. سكوت به معنای نبودن دغدغه است. هنگامی كه ذهن قرار می گیرد به لایتناها می پیوندد.

هر جا كه عطشی هست، راه نیز همان جاست.

نیایش یك حس است، تسلیم خویشتن است. بدون هیچ كلمه و تقاضایی. و هرچه را كه پیش می آید بپذیر. خدا را همان طور كه می سازدت- همانطور باش، و اگر می شكندت، شكستن را نیز استقبال كن.

آیا نیایشی ژرف تر از اشك وجود دارد؟

یك فنجان چای (اوشو)